Teraz kiedy wracam na kolejne matury czuję się tam trochę mniej jak w domu - wiecie po części to zawsze będzie mój dom, jednak czuję, że ,,już wyrosłam z tych spodni''.
Nie wiem jak dla Was - dla mnie szkoła średnia to było coś wielkiego, naprawdę wielkiego. wszystkie licealne miłości, wszystkie dramy i przemijająca popularność... a także słodkie ploteczki.
Masa 18 alkoholu, głupich wypadów, a przede mną perspektywa przyszłej, lecz jak wtedy odległej matury.
Przyszłam do tej szkoły zupełnie inna. Byłam cicha, bardziej przymilna, bardziej przerażona opinią publiczną i niepewna siebie. Ta szkoła, jako stadium mojego życia i nauczyła bardzo wiele.
Po pierwsze, jeżeli czegoś chcesz to musisz o to walczyć i prawdopodobnie będziesz walczyć sama. Jeżeli chcesz być szanowaną, musisz sobie ten szacunek wypracować.
Po drugie gadanie a wyniki to dwie różne rzeczy. Pamiętam jak w gimnazjum nauczyciele cały czas nam powtarzali, że w szkole średniej to dopiero będziemy walczyć o ranking w klasie. Okazało się, że było zupełnie inaczej i nawet do niby prestiżowych szkół podostawały się osoby, któym się zwyczajnie nie chciało i nie było żadnego wyścigu szczurów.
Po trzecie - bądź sobą. Ja przez długi czas nie byłam, starałam się grać kogoś fajnego. Kiedy poznałam mojego chłopaka on pokazał mi jak dobrze można się czuć we własnej skórze, a to prowadzi do 4, ostatniego wniosku.
Czyli po czwarte, spotykaj się z ludźmi, których lubisz. Ja osobiście miałam tendencję do kolegowania się z każdym, kto chciał się ze mną zakolegować. To jednocześnie sprawiało, że ściągałam na siebie same wampiry energetyczne i byłam bardzo nieszczęśliwa. Otaczajcie się ludźmi, którym Wy odpowiadacie i którzy odpowiadają Wam, nie ma sensu się męczyć :)
Mam nadzieję, że Wy będziecie wspominać szkołę średnią równie dobrze jak ja :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz